Krokodyl gawialowy to gatunek krokodyla z grupy Tomistominae.
Jest jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem rodzaju Tomistoma i grupy Tomistominae. Tradycyjnie zaliczany do rodziny krokodylowatych (krokodyli właściwych), co wspierają dane morfologiczne, jednak badania molekularne sugerują, że należy do gawiali. Rozwój czaszki Tomistoma schlegelii, kształt całej głowy, jak również jej części rostralnej i postrostralnej bardziej przypominają tę występującą u Crocodylidae, co wspiera hipotezę o pokrewieństwie krokodyla gawialowego powstałą w oparciu o dane morfologiczne.
Występowanie tego gada to Indonezja: (Sumatra, Kalimantan, Jawa, prawdopodobnie Celebes), Malezja: (Półwysep Malajski, Borneo), prawdopodobnie Wietnam. Przypuszcza się, że został wytępiony w Tajlandii, bo od 1970 roku nie zaobserwowano tam żadnego osobnika. Dziką populację szacuje się na poniżej 2500 dorosłych osobników.
Biotop: słodkowodne jeziora, rzeki i bagna.
Osiąga do 5 m długości. Głowa wąska i znacznie wydłużona (ok. 4,5 razy dłuższa u podstawy niż szeroka). Podobny smukły kształt pyska ma gawial gangesowy i od niego pochodzi jego nazwa. Zęby długie, cienkie i ostre o jednakowej długości. Górna szczęka nie ma wycięć jak u innych przedstawicieli rodziny. Grzbiet oliwkowobrązowy, brzuch żółtozielony lub żółtawy, na ogonie szerokie poprzeczne ciemnobrązowe pręgi.
Wydłużony pysk z cienkimi długimi zębami jest wyspecjalizowanym narzędziem do chwytania ryb.
Pokarmem krokodyla gawialowego są głównie ryby oraz skorupiaki i ssaki.
Sezon godowy zaczyna się w maju. Samice budują gniazda w kształcie kopca do 60 cm wysokości. Budulcem są zazwyczaj suche liście i torf, do którego składają od 20 do 60 jaj. Każde jajo ma ok. 10 cm długości. Okres inkubacji trwa ok. 90 dni. Rodzice nie opiekują się młodymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz