Bóbr europejski.

Bóbr europejski jest największym gryzoniem w Europie. Długość jego ciała dochodzi do 1 m, ogona do 37 cm, waży do 30 kg. Żyje najchętniej w lasach liściastych nad wolno płynącymi rzekami. Woda jest jego żywiołem, ma więc ciało o opływowym kształcie. Na lądzie porusza się niezdarnie i powoli. Gnieździ się bądź w nadbrzeżnych norach, bądź w kopcach gałęzi składanych przez niego na dnie zbiorników wodnych. Wznoszone kopce, tzw. żeremia, mają do 2 metrów wysokości i 12 m średnicy. Wewnątrz żeremia znajduje się komora mieszkalna, położona powyżej poziomu wody. Wejście jest zawsze pod powierzchnią wody. By utrzymać odpowiednio wysoki poziom wody, bobry przegradzają rzeczki tamami.
Są to zwierzęta, które nie zapadają w sen zimowy, w związku z czym muszą gromadzić zapasy żywności na okres zimy. Żywią się wyłącznie roślinami: korą i łykiem drzew i krzewów, szczególnie wierzby, osiki, brzozy, a także roślinami zielnymi. Jesienią, jako zapasy na zimę, zatapiają gałęzie, do których dostają się pokonując czasem pokrywę lodu. Bobry są aktywne nocą i o zmierzchu. Poszczególne rodziny zamieszkują odizolowane terytoria. W przypadku rzek jedna rodzina zajmuje, w zależności od liczby osobników i wielkości rzeki, odcinek od 100 m do 3 km. Zwykle rodzina składa się z pary dorosłych zwierząt oraz ich jedno- i dwuletnich dzieci. Młode rodzą się na początku lata (2-3 szt.) i są od razu owłosione i widzące (odróżnia je to od innych gryzoni w Polsce).
Pod koniec XIX w. bobry zostały prawie całkowicie wytępione na terenie Polski, ponieważ masowo łapano je ze względu na cenne futro, jak i dla pozyskiwania tzw. stroju bobrowego (wydzieliny gruczołów mającej zapach piżma), cenionego dawniej w lecznictwie i przemyśle perfumeryjnym. Bobry łapane były również dla mięsa, które ze względu na łuski pokrywające ogon było uważane za danie postne. Obecnie występuje u nas około 1500 osobników, głównie w rejonie Pojezierza Mazurskiego. Od roku 1973 podjęto w Polsce na szeroką skalę przesiedlenie bobrów na inne tereny, można je więc obecnie spotkać w wielu rejonach kraju. Największym zagrożeniem dla bobrów są zanieczyszczenia wód oraz terenów bagiennych.
W Polsce bóbr europejski jest pod ochroną.